Een week vol lastige potten: alleen team 3 wist een gelijkspel uit het vuur te slepen, de rest verloor.
Overhees 1 moest even tanken om heen en weer te kunnen naar het toch wel wat uit de richting gelegen Kockengen. Het plaatselijke eerste team van WIK (huiskamervraag: waar staat dat voor – nee, die K staat niet voor Kockengen) was de tegenstander. Het begon allemaal prima, met een 1-3 tussenstand en winst in de dubbel. Maar vervolgens verloor Ruben bijzonder nipt (12-10 in de vijfde) van jong talent Teun van Asselt, de inleiding voor zes verliespartijen op rij. In de laatste pot wist Gerben via winst op Martin van Steijn (ook in vijven) de schade beperkt te houden tot een 6-4 nederlaag. Mark wist niet te scoren, Ruben won er één en Gerben, die drie vijfgamers speelde, twee. Johannes Fitzer bleef namens de Kockengenaren ongeslagen.
Team 2 trad aan met Gerard, Stefan en Jan en wist het bij te benen tot de stand 3-3, maar kapseisde aan het eind van de avond: 3-7. Opmerkelijkst was de legendarische eerste game van Stefan tegen Raymon Honing: geen van beiden leek die game te willen winnen, want er werden nogal wat gamepoints verprutst. Uiteindelijk sleepte Stefan ‘m binnen met, jawel, 25-23. Kennelijk was toen de pijp leeg bij hem, want de volgende drie games gingen dik naar Raymon. In de 1e game werden op één punt na evenveel punten gespeeld als in de 2e, 3e en 4e game samen. Stefan wist solo niet te winnen, maar had naar eigen zeggen een leuke avond en was wel succesvol in de dubbel met Jan (gelegenheidsduo dat nu al een gouden koppel is), die ook nog won van Johan Regterink, waarvan ook Gerard won. LTTC’ers Raymon en Raymond Regterink bleven ongedeerd in de enkelspelen. De 3-7 was een beetje geflatteerd, er werd geen enkele pot in drieën verloren. Maar dat telt niet helaas…
Het derde deed het aardig tegen Batua 1, dat vorige week nog met 9-1 won. Er werd opnieuw gelijkgespeeld, 5-5. Peter was net terug van een welverdiende vakantie en had dus weinig tijd om zich op de competitie voor te bereiden. Hij won er wel een, van Jelle Zijlstra. Rik en Ted wonnen er allebei twee, zij wisten naast Jelle ook Arnoud Kipping te verslaan. Man van de avond was ook hier een tegenstander, Henk Weijgertze, met drie solozeges en ook succes in de dubbel. Uitslag 5-5, niet zo verkeerd tegen dit sterke team. Met zeven driegamers en drie viergamers zaten de heren alweer vroeg aan de bar.
Overhees 4 ging op bezoek bij SVE, dat zich kennelijk had vergist in de warme truiendag. Die was afgelopen vrijdag, maar daar in Utrecht was het dinsdag al ijskoud. Met de pegel aan de neus en de trainingsjas aan moest geprobeerd worden te pingpongen, wat geen feest is. Het 13e van SVE had misschien al wat geoefend in deze Siberische omstandigheden, want het versloeg ons vierde team met 9-1. Allan redde opnieuw de eer voor ons, hij pakte Gerald van Woerkom, zo’n jonge speler met een misleidende lage rating: hij is veel beter dan zijn rating van ergens in de 500 doet vermoeden. Daan verslikte zich in hem en dat deed pijn, of althans: het kostte hem veel punten. Terwijl hij eind vorig seizoen in één avond iets van 70 punten omhoog schoot, is hij deze punten nu even snel weer kwijt. Jammer, kan gebeuren. Maar zoals gezegd: Allan won er dus wel van. Wat bleek: Gerald had geen enkele kijk op Allans service. Dit hielp Allan om Gerald in vijf games te verslaan, goed gedaan! Maar daar bleef het bij, want Daan verloor ook zijn andere potjes en Xavier wist ook niet te verrassen. Dit verlies is geen schande tegen een team dat regelmatig 5e klasse speelt.
O ja, het antwoord op de huiskamervraag: Willen Is Kunnen. Zo is het maar net…