Het hing het hele seizoen al in de lucht en eigenlijk was het al eerder verwacht, maar maandagavond op de laatste speeldag werd dan toch de langverwachte titel in de wacht gesleept: via een 4-6 overwinning op TVS 2 is Overhees 1 de meer dan terechte kampioen in de 3e klasse A. Voor het eerst in de 42-jarige clubgeschiedenis gaat Overhees op 2e klasse-niveau spelen. ‘Memoriabel!!!’, volgens Mike.
De Breehoek was van Overhees maandagavond. Alle vijf spelers van team 1 met in hun kielzog supporters Mike, Jos en Frank meldden zich in de venue van TVS in Scherpenzeel voor ‘een memoriabele avond’. Vier punten tegen het al gedegradeerde TVS 2, dat moest te doen zijn, zelfs zonder de nog altijd niet helemaal herstelde Ruben, die dus zijn batje thuis liet.
Stefan, Gerard, Mark en Gerben moesten het doen, waarbij Stefan alleen in de dubbel in actie zou komen. Het was Mark die het spits afbeet, tegen André Opendorp. En dan zie je dat typische beeld van zo’n kampioenswedstrijd: een tegenstander die met z’n hoofd al in de 4e klasse speelt en vrijuit staat te ballen, terwijl jij toch bezig bent met die titel: we moeten het nog wel even doen, het mag niet mis gaan. Kortom: spanning. Mark had er last van; hij kwam nog wel 0-2 voor, maar ging in vijf games onverwacht ten onder. Ook Gerard redde het niet, tegen Erwin Oussoren: vijf games en punt voor TVS. In de derde pot opende Gerben voor ons de score, hij was duidelijk de meerdere van invaller Nico Wallet. Maar in het aansluitende dubbel ging de winst opnieuw in vijf games naar TVS: Gerben en Stefan verloren heel close van André en Erwin (11-8, 10-12, 10-12, 11-9, 12-10). En Mark verloor vervolgens ook zijn tweede wedstrijd, van Erwin: 3-1, opnieuw na een voorsprong. Zo stond er halverwege gewoon een 4-1 tussenstand op het bord, een zware tegenvaller. Het zal toch niet gaan mislukken?
Gelukkig pakte Gerben ook zijn tweede single (1-3 tegen André), waarna het balletje in de pot van Gerard tegen Nico eindelijk onze kant op viel. In vijf games wist Gerard tegen invaller Nico terug te komen van een 2-0 achterstand en met uiterst behoudend spel en 9-11 in de vijfde de stand op 4-3 te brengen. Een moeizame worsteling, maar het ging nu even om de punten!
In wedstrijd nummer 8 verscheen Gerben weer achter de tafel en brak toch echt de zon door. Hij kwam vlot op 0-2 tegen Nico, de harde supporterskern spoedde zich naar de coulissen om bloemen klaar te zetten en champagne in gereedheid te brengen. Die memirabele avond ging er komen! Gerben maakte het gedecideerd af met een 6-11 in de derde, waarmee hij clubgeschiedenis schreef: voor de allereerste keer heeft Overhees promotie naar de 2e klasse gehaald: een prachtige prestatie waar heel de club trots op mag zijn!
Met zijn allen hebben we Gerben het gevoel gegeven dat Overhees, hoewel we ‘maar’ 3e klasse spelen, toch een mooie club voor hem zou zijn. De sfeer bij ons beviel hem, waardoor hij voor ons koos en beloofde er alles aan te zullen doen om ons hogerop te helpen. ‘Ik ga voor de 100%’, riep hij.
Waarna Jos er wel een fles op durfde te zetten dat hem dat niet ging lukken. Welnu: die fles is Jos mooi kwijt, want kijk: 23 uit 23 voor Gerben!
Zo’n 100% score is al zeldzaam, dat twee spelers binnen één team dit scoren maak je zelden mee. Wij wel dit seizoen, want ook Ruben verloor geen enkel potje: 11 uit 11. Ondanks zijn blessure waardoor hij niet zoveel wedstrijden speelde dit seizoen, is zijn aandeel in het succes minstens zo groot. Alle dubbels waarin hij meespeelde werden gewonnen (wat dat betreft moet Gerben nog wennen aan zijn nieuwe teamgenoten) en hij heeft er de afgelopen jaren met name voor gezorgd dat team 1 de 3e klasse heeft kunnen bereiken en niet is teruggevallen naar de 4e. En we weten allemaal: niet degraderen na promotie is misschien nog wel moeilijker dan kampioen worden. Zijn geduld werd op de proef gesteld: wij en ook alle tegenstanders weten dat hij eigenlijk veel te goed is voor het niveau waarop hij al die jaren speelde. Wat zou het mooi zijn als we hem als club in de gelegenheid konden stellen om hogerop te komen, maar ja: dat kon nu eenmaal niet. Toch bleef hij Overhees al die jaren trouw en daar zijn we hem heel dankbaar voor. Dat hij nu een stap omhoog kan zetten gunnen we hem als geen ander.
Mark beleefde ook een prima seizoen: nadat ook hij heel lang op 100% stond viel hij wat terug in de latere wedstrijden, maar met 67% moet hij in staat zijn om ook in de 2e klasse de nodige potten te winnen. In zijn carrière die al 37 jaar duurt speelde hij nooit eerder 2e klasse. Hij ziet het als een prachtig geschenk dat hij het nu toch nog heeft bereikt en mag daar zeer trots op zijn. De wetenschap dat je na 37 jaar tafeltennissen naar een niveau kan groeien waarop je nog nooit eerder actief was vormt voor heel veel Overhezers een geweldige inspiratie om door te gaan en te blijven proberen om beter te worden, ieder op zijn eigen niveau.
En dan Stefan en Gerard. Hoe lastig is het om jarenlang te spelen in een team waarin anderen toch meestal wat meer potten winnen. Ze vonden elkaar in een onderlinge ‘strijd’ en zijn daarin aan elkaar gewaagd. Vechtend om puntjes voor het team bijeen te sprokkelen, maar altijd met de lach op het gezicht: positief blijven. Een enorme bijdrage aan de positieve spirit in team 1, van onschatbare waarde.
Nadat in de zaal de bloemen waren uitgereikt door voorzitter Jos en de champagne die al een paar weken koud stond eindelijk hoogstpersoonlijk door Stefan kon worden ontkurkt was de ban gebroken. Mark bracht de stand op 4-5 (winst op Nico), Gerard bepaalde de eindstand op 4-6, via een gemakkelijke overwinning op André. Zo werd het na een heel lastige start toch nog een waardige kampioenswedstrijd, een memorileuze avond.
Wat volgde was een mooi feest en tegenstander TVS was graag bereid het succes mee te vieren: hun kantine (nou ja, meer een soort grand café) bleef tot in de kleine uurtjes open, er werd geproost en gezongen en de teamschotels gingen in het rond, al waren die nogal aan de prijs. Gerbens avances leken in de smaak te vallen bij de dienstdoende bardame, maar intussen rekende ze wel 25 euro voor een schaal friet (weliswaar een flinke berg) met wat bitterbalachtige dingetjes erbij.! Ach ja, hoe vaak promoveer je nou naar de 2e klasse… Tot nu toe slechts één keer per 42 jaar. Het bleef dus nog lang onrustig in Scherpenzeel, een miserabele memoriabele avond!
Goed gedaan mannen.