Mark grijpt zijn 19e clubtitel!

Hij moest er lang op wachten, maar na zeven jaar was het weer raak voor Mark: de record-clubkampioen voegde een nieuwe titel toe aan zijn indrukwekkende palmares. Door in de finale Frank te verslaan sleepte hij zijn 19e (!) titel binnen en staat de wisseltrofee minstens een jaar lang op Marks nachtkastje!

Zoals elk jaar was het aantal deelnemers groot, hoewel er één grote afwezige was: Ruben was wegens zijn vorige week opgelopen kuitblessure helaas niet in staat zijn titel te verdedigen. Een grote teleurstelling voor hem, een kans voor anderen. De favorietenrol was weggelegd voor Mark en hij maakte deze waar. Na in de poule afgerekend te hebben met Daan, Mario en Gerard (drie keer 2-0), won hij vervolgens de kwartfinale van Allan (2-0), de halve finale opnieuw van Gerard (2-1) en in de finale was hij te sterk voor Frank (3-0). In de halve finale hing Mark aan een zijden draadje en moest hij werkelijk alle zeilen bijzetten om uitschakeling te voorkomen, maar hij hield het hoofd koel en werd, na 18 opeenvolgende titels in de jaren 1994 t/m 2011, voor de 19e keer clubkampioen!

Mark zelf had in samenwerking met Daan de toernooiopzet in elkaar gedraaid en dat liep gesmeerd, ondanks enkele afzeggingen die wat improvisatie vergden. Zo speelde Ruben ‘op halve kracht’ (wat bij hem dus meer dan genoeg is tegen de gemiddelde Overhezer) in de plaats van de verhinderde Rik: zijn resultaten telden niet mee voor de score. Zo kon het gebeuren dat Allan zich prompt plaatste voor het hoofdtoernooi als nummer 2 van poule 4. De poule bestond uit drie spelers, waaronder Ruben die dus voor spek en bonen meedeed, dus nummer 2 werd je nogal gemakkelijk daar. Leo won die poule.

In poule 3 zaten Ton, Mike, Frank en Stefan. De laatste twee plaatsten zich voor het hoofdtoernooi, Stefan als nummer 1 en Frank als nummer 2, omdat hun onderlinge duel in 1-1 eindigde, maar op één puntje gewonnen werd door Stefan (11-8, 9-11).

In poule 2 plaatsten Mark en Gerard zich ten koste van Daan en Mario en in poule 1 een kleine verrassing: Maurice ging als nummer 2 door en verwees Peter naar het troosttoernooi. Jos plaatste zich ook, als nummer 1. En dat waren dan de inleidende schermutselingen van de poulewedstrijden, die uit twee games per wedstrijd bestonden.

Tijd voor het echte vuurwerk: kwart- en halve finales van hoofd- en troosttoernooi waren best of 3 en de wedstrijden om goud, zilver en brons best of 5. In de kwartfinale van het troosttoernooi won Peter van Ton. De rest (Daan, Mike en Mario) had een bye, al speelde Mario een potje ‘just for fun’ tegen Ruben, die daarna afgevoerd kon worden uit het schema en zich spontaan ontpopte tot topscheids bij de finalewedstrijden. In de halve finale van het troosttoernooi won Daan zeer knap van Peter, die naar eigen zeggen niet zijn beste avond had.

Mario deed het ook prima, hij verschalkte Mike. De strijd om het brons in het troosttoernooi werd door Mike gewonnen van Peter, waarmee Mike een indrukwekkende bokaal in de wacht sleepte. ‘Kan iemand deze straks mee helpen dragen?’, was zijn vraag bij de prijsuitreiking.

De finale van het troosttoernooi ging tussen Mario en Daan en was spannend. De uitslag was duidelijk: 3-0 voor Daan, maar twee van die drie games waren uiterst close en werden in de verlenging beslist. Mario had wel een game verdiend te winnen, maar aan de andere kant: Daan was supergeconcentreerd, uitstekend in vorm en duidelijk gebrand op de winst. Hij greep steeds het initiatief en won al met al dik verdiend. Beiden konden een trofee ophalen na afloop, die van Daan iets groter dan die van Mario.

In de kwartfinales van het hoofdtoernooi had Mark geen moeite met Allan, won Gerard van Leo, kon Maurice niet verrassen tegen Stefan en won Frank na een inzinking halverwege uiteindelijk van Jos (2-1).

Vervolgens ontmoetten Stefan en Frank elkaar opnieuw, net als Mark en Gerard.

Het begin tussen Frank en Stefan ging gelijk op, maar toen ontstond er verwarring: waar Frank dacht dat de stand 6-6 was, dacht Stefan aan 6-7 in zijn voordeel. De heren kwamen er niet direct uit, maar gelukkig was daar Ted, die alles had staan filmen en zichzelf aanbood als heuse videoreferee. Want ja: het gáát natuurlijk wel ergens om bij de Overhees clubkampioenschappen en dan is een videoref eigenlijk onmisbaar. De beelden werden gedrieën teruggekeken en maakten duidelijk: 6-6. Vervolgens zette Frank goed door en bereikte overtuigend (2-0) voor het eerst in zijn ‘carrière’ de finale van de clubkampioenschappen, een prestatie waar hij trots op is en ook mag zijn, want voor het eerst sinds mensenheugenis stond er een speler uit het tweede team in de finale!

De spannendste wedstrijd van de avond was de halve finale tussen Gerard en Mark. Voor het eerst werden er barstjes zichtbaar in het bouwwerk van Mark. Gerard had zijn verdediging uitstekend op orde en pakte de eerste game. De tweede game was een zware thriller en een ware nek aan nek race. Mark die zo vast was als een huis, vrijwel geen onnodige fouten maakte en gedoseerd aanviel, Gerard die van steeds verder weg steeds hogere ballen welgemikt terugbracht. Er zat zelfs een bal bij die zo hoog vloog dat die het toch niet zo lage plafond van Orlando raakte, maar die vermoedelijk gewoon op de goede tafelhelft was geland als dat plafond er niet had gezeten! De game ging naar 9-9 en de zenuwen gierden door de zaal, niet alleen bij de spelers maar ook bij het massaal toekijkende publiek. In de behoudende maar uiterst fascinerende fase die volgde veroverde Gerard liefst drie matchpoints, maar steeds wist hij die niet te verzilveren. Mark hield uiteindelijk zijn nerves het best in bedwang en redde zich uit een uiterst penibele toestand. Hij bracht in 14-12 (of was het nou 15-13) de stand op 1-1 en Gerards dappere verzet was gebroken: via 2-1 drong Mark door tot de finale.

Eerst volgde echter de strijd om het brons. Stefan, al lekker uitgerust na zijn snelle halve finale tegen Frank, kwam vlot op een 2-0 voorsprong tegen Gerard, die de thriller tegen Mark nog in de benen had. Maar iedereen weet: van Gerard heb je nooit gewonnen tot de laatste bal geslagen is en hij bevestigde wederom zijn reputatie: hij kwam terug naar 2-2 en maakte zich wederom op voor een beslissende game. Daarin herpakte Stefan zich bijzonder knap. Hij bouwde een lichte voorsprong en wist deze tot het einde te behouden, goed voor een mooie 3e plaats. ‘Ik ben dik tevreden hiermee, eigenlijk kwam ik hier alleen om van hem te winnen en dat is dus gelukt’, knipoogde de ontspannen slijter naar Gerard, die knokkend ten onder ging en dit jaar dus net buiten de prijzen viel.

Bij deze spannende wedstrijden stak de grote finale een beetje bleekjes af. Het publiek, dat naast de reeds uitgeschakelde deelnemers bestond uit o.a. nieuw lid Jan, misschien wel nieuwste lid Xavier en ook Alex (wat mooi dat hij er ondanks de moeilijke periode waarin hij zit toch weer eens bij was om met interesse de wedstrijden te bekijken en even bij te praten: respect!), was benieuwd of underdog Frank potten zou kunnen breken tegen favoriet Mark. De onderhond kwam weliswaar in drie games op voorsprong en wist zo wel de interesse te wekken van het publiek, maar was evenzoveel keer niet bij machte ook echt de game over de streep te trekken.

Frank deed wat hij kon en had een goed strijdplan: zijn servicereturn was goed en daarmee wist hij Mark punten afhandig te maken, maar in de rally was de uitvoering onzuiver en maakte hij te veel onnodige fouten. Pas in de derde game kwam Frank een paar keer door met mooie winnaars, maar toen stond hij al met 2-0 achter en ook de grote voorsprong in die derde game smolt als sneeuw voor de zon. Onder andere dankzij Marks uitmuntende wedstrijdmentaliteit, waarmee hij zichzelf altijd weer een extra push weet te geven. Daarmee, en met zijn rotsvaste basisspel en bij vlagen vernietigende forehand-smashes, ging hij telkens ‘erop en erover’, waardoor die hele finale uiteindelijk toch niet de spanning bracht waarop de toeschouwers hadden gehoopt: Mark was eenvoudigweg te sterk voor Frank. Hij kroonde zich na zijn sterke comeback van vorig jaar (2e na een jarenlange afwezigheid) voor de 19e keer tot clubkampioen van Overhees, een topprestatie. Van harte gefeliciteerd Mark!

In de prijsuitreiking die volgde werden naast de trofeeën ook mooie woorden uitgereikt aan het adres van degenen die dat dubbel en dwars verdienen: Jos dankte Mark en Daan voor de organisatie van weer een geslaagd clubkampioenschap, Peter voor het verzorgen van overheerlijke zelfgemaakte hapjes, de sponsors voor hun financiële bijdrage die het mogelijk maakte de deelnemers te trakteren op de altijd populaire consumptiebonnen, Shotter Rex voor zijn enthousiaste optreden als barman en Ted voor het maken van mooie wedstrijdbeelden (filmpjes volgen binnenkort hieronder). Allemaal heel hartelijk bedankt!

Volgend jaar nieuwe ronde nieuwe kansen, met hopelijk dan weer Ruben erbij, strijdend om die prachtige wisseltrofee, waarin binnenkort de naam van Mark wordt vereeuwigd als clubkampioen 2018!