Om de periode tussen de najaarscompetitie en de feestdagen een beetje zinvol door te komen organiseren we sinds jaar en dag het Handicaptoernooi. Onder auspiciën van Daan werd ook dit jaar weer Marks creatieve brein optimaal gestimuleerd, hetgeen een ballen- en bekertsunami opleverde. En ook boeketten met bloemen. Kortom een heleboel B’s.
Je zou denken dat een handicap geen probleem is bij het handicaptoernooi, maar dat zagen enkele leden toch anders. Zij konden dus helaas niet meedoen. Gelukkig trad de rest in vol ornaat aan, dat wil zeggen in officieel groen, daar waar dat officiële groen beschikbaar was. Helaas beschikte niet iedereen daarover, maar de shirtcommissie werkt er hard aan om ook de nieuwe leden daarvan aanstonds te voorzien, zo heeft de commissie beloofd. Wie weet lukt het hen om eerder een paar extra shirts te bestellen dan onze politici erin slagen een nieuw kabinet te formeren. Dat zou een knappe prestatie zijn!
Goed, terug naar het toernooi. Dat concentreerde zich rond de enige slag die je in de edele tafeltennissport volledig zelf in de hand hebt: de service. In de zaal stonden twee parcoursen opgesteld van elk een stuk of vijf tafels, waarvan één helft was voorzien van rijen (lege) koffiebekertjes en de andere helft van een gemarkeerde plek om daarvandaan te serveren (links, rechts, midden). Mark kon zich dit jaar een ingewikkelde spelregeluitleg besparen, want hij wist direct duidelijk te maken wat de bedoeling was: twee door Mark geformeerde teams van elk acht spelers moesten zo snel mogelijk de bekertjes van de tafel zien te serveren, waarbij elk teamlid moest blijven serveren tot hij of zij een bekertje wegspeelde, onderwijl ballen graaiend in speciale ballenbakken, ook wel afwasteiltjes genoemd. De rest van het team kon aanmoedigen, aanwijzingen geven en vooral: ballen rapen en verzamelen in een tweede bak, om te voorkomen dat de serverende teamleden zonder ballen kwamen te zitten. Want het ging op tijd: in de eerste twee ronden kreeg het team dat als eerste alle vijf tafels had leeggespeeld één punt en in de finaleronde waren er twee punten te verdienen.
Reglementair serveren en de bal precies op de juiste plek mikken is nog niet zo eenvoudig, zo bleek. De te volgen strategie: bewaar je beste servicekanon voor het laatst, want die moet per se dat ene bekertje raken dat nog op de tafel staat. En zet de ‘mindere goden’ eerst in, dan is de kans het grootst dat die ‘per ongeluk’ een van de vele bekertjes raken. Addertje onder het gras: degene met de hoogste rating is niet per definitie de beste serveerder. Ronde 1 ging overtuigend naar team 1 (of was het nou 2), terwijl in ronde 2 team 2 (of was het nou 1) de gelijkmaker wist te scoren, na een inhaalrace vanwege een niet bij naam te noemen haperend servicekanon bij het andere team, wat nogal wat oponthoud tot gevolg had. Met een 1-1 stand ging de finaleronde van start, waarin de chaos compleet was: een hele tafel vol bekertjes moest zo snel mogelijk worden leeggespeeld. Dus iedereen als een gek tegelijkertijd aan het serveren (was geloof ik niet de bedoeling, maar goed), zonder dat er al teveel aandacht uitging naar het rapen van ballen, waarvan er tientallen tegelijkertijd over de tafel vlogen. Er was geen beginnen aan voor de paar arme zielen die zich opofferden en aan het rapen gingen. Na een paar zenuwslopende en luidruchtige minuten was het team 2 (of was het nou 1) dat juichend de laatste beker wist om te kegelen, terwijl team 1 (of was het nou 2) nog één bekertje op tafel had. Een close finish!
Tussen de bedrijven door was er genoeg tijd voor de inwendige mens, die zich liet verwennen door de niet te versmaden hapjes van Peter, die werden weggespoeld met vloeibaar lekkers, dat met de traditioneel door voorzitter Jos uitgereikte consumptiebonnen was aangeschaft. En ja: als een gewoon biertje en een speciale allebei één bon kosten, dan heb je toevallig net zin in een speciaal biertje. Komt dat even goed uit. Barman Mike verstrekte een en ander met liefde.
Tijd voor de prijsuitreiking? Nog niet: eerst was het de hoogste tijd voor een bijzonder moment. Daan kondigde met trots aan: de huldiging van de kampioenen van de najaarscompetitie! Team 1 en team 4 werden geheel terecht in de bloemetjes gezet met hun waanzinnige prestaties, kampioen 6e en 2e klasse duo. Met als bonus voor het eerst een heuse beker voor de teamleden, alsof we nog geen bekers genoeg hadden gezien vanavond. Met zoveel kampioenen en zo’n kleine club is de vraag: zijn er wel genoeg niet-kampioenen om een noemenswaardige erehaag te vormen voor de kampioenen? Gelukkig wel, en ze maken een hoop lawaai, dus de gang door de erehaag mocht er zijn, het werd inderdaad een memorabel moment!
Als laatste was daar dan de prijsuitreiking van het handicaptoernooi, met natuurlijk, sinds vorig jaar, de wisseltrofee. Alleen: wie krijgt die? Het was een teamstrijd, geen individueel toernooi. Het winnende team was er snel uit: Krijntje natuurlijk! Met voor alle teamleden een van de letters O-V-E-R-H-E-E-S in chocola. Van de letters T-T-V ging er een naar vrijwillig barman Mike en waar de andere letters naartoe gingen is uw reporter even ontgaan. Bloemen, alweer, waren er als laatste voor de geweldige organisatie, voor Mark en Daan. En uiteraard voor Peter, als dank voor de hapjes. En hoewel we al een heleboel balletjes hadden zien vliegen, de pittige balletjes van Peter konden er altijd nog wel bij.
Zo was het weer een zeer geslaagd en gezellig handicaptoernooi met heel veel Bloemen, Bekers & Ballen. Allemaal fijne feestdagen gewenst en vergeet niet: op 2 januari is alweer ons volgende topevenement: het Nieuwjaarstoernooi, ofwel: Tons individuele dubbeltoernooi. Erbij zijn is meemaken!
