Na het clubkampioenschap heeft Ruben ook de laddercompetitie gewonnen. In een leuke finale tegen Gerard zegevierde hij met 3-1, waardoor hij de allereerste winnaar van de nieuwe wisseltrofee is geworden: Het Gouden Laddertje!
Daan heeft zijn creativiteit de vrije loop gelaten en kwam met dit mooie kleinood dat iedereen wel in zijn prijzenkast zou willen hebben: een hoogwaardige miniatuurladder van ‘echt’ bladgoud! De trofee werd voorzichtig tentoongesteld tegen het scorebord, zodat de begeerte van de beide finalisten goed op gang werd gebracht en de toeschouwers zich konden opmaken voor een attractieve strijd.
Dat dreigde het niet te worden, want de eerste game was voorbij in een oogwenk. Ruben kwam er lekker in en na 11-1 (of was het nou 11-2… geen idee, het ging zo snel) wisselden de heren al van kant: 1-0 voor Ruben.
Pas in de tweede game kwam Gerard in zijn spel. Hij nam vanaf het begin verrassend een flinke voorsprong en Ruben moest alle zeilen bijzetten om terug te komen in de game. Dat lukte net op tijd: Gerard wist een gamepoint niet te verzilveren, waarna Ruben via 12-10 op 2-0 voor kwam.
In de derde game was het referee Ton die tot het uiterste moest gaan: het leek wel of Gerard bewust de randjes van de tafel opzocht. Ton hield de boel scherp in de gaten en was uitstekend op dreef als teller, maar een enkele keer moest hij toch de hulp inroepen van de vele ‘vierde mannen’ langs de kant: punt of niet?
Zelden heeft een speler in één game zoveel net- en randballen geproduceerd als Gerard die derde game. Het ene curieuze punt na het andere werd door Gerard gescoord, maar het was niet alleen geluk: hij speelde ook uitstekend op dat moment, met soms bliksemsnelle en ongelooflijke reacties op Rubens aanvallen en een welgemikte aanval op zijn tijd. Gerard bracht de spanning helemaal terug en won de game met 10-12. Zijn vertrouwen groeide elke rally en hij motiveerde zich tot op het bot. Dat is niet raar, met die blinkende 18 karaats-trofee die vlakbij staat te lonken. Intussen stonden de toeschouwers gillend op de banken bij de vele bizarre rally’s.
Ruben moest nu een tandje bij gaan zetten. Hij speelde voor zijn doen toch wel vrij behoudend. Later bleek waarom dat was. Maar ja: ook hij zag in dat er in een tafeltennisleven niet veel kansen komen op het winnen van een award als deze, dus hij ging er nog eens voor. De vierde game was het uiteindelijk toch Ruben die zich de sterkste van de twee toonde. Tegen de 11-7 had Gerard niet veel meer in te brengen en zijn geluk was ook een beetje op. Zo won de favoriet uiteindelijk toch van de underdog en mag Ruben zich de winnaar nemen van de eerste laddercompetitie van TTV Overhees.
Reden voor de aanwezigen om hem uitbundig te feliciteren en natuurlijk wil je hem dan een flinke schouderklop geven. En dit was wat Ruben nog het meest had gevreesd: de felicitaties na afloop. Want o wat voelde hij nog die verse (en prachtige) tattoo die hij deze week op zijn bovenarm heeft laten zetten en wat doet het pijn als iemand er een vriendschappelijke klap op geeft. ‘Nee, nee, niet dáár!’ kermde de kersverse ladderkampioen die zijn bovenarm angstvallig verborgen hield voor de toestromende fans. Maar gelukkig is Ruben geen watje en toen Frank hem Het Gouden Laddertje had uitgereikt was er alleen nog maar het gelukzalige gevoel dat je hebt als je iets unieks in handen hebt. Ter plekke werd zijn naam op het Laddertje aangebracht. Ruben: van harte gefeliciteerd, de terechte winnaar die helemaal onderaan de ladder begon en via een snelle klim naar boven wekenlang bovenaan stond en dit uiteindelijk bekroont met de 1e prijs!
Dank allemaal voor het meedoen en voor de strijd die is geleverd deze eerste laddercompetitie. Dank aan Maurice voor het maken van het rangschikkingsbord, aan Daan voor de wisseltrofee. Opmerkingen en verbeterpunten zijn welkom, we gaan de pilot evalueren en na de zomer is het ‘nieuwe ronde, nieuwe kansen’!