Twee keer achtereen konden we ons geliefde handicaptoernooi niet organiseren vanwege het vermaledijde virus, maar dit jaar mocht het voor het eerst sinds 2019 gelukkig weer eens wel. We waren er met z’n allen zwaar aan toe en de opkomst was dan ook enorm. Roergangers Mark en Daan hadden het concept al enige tijd ‘op de plank’ liggen en gelukkig zag hun creativiteit nu alsnog het levenslicht. Motto: ‘Waar een wil is, is een weg (tafel)’.
En de tafels waren inderdaad weg: vervangen door diverse attributen waar je, zo bleek, met enige improvisatie prima een netje overheen kon spannen, zodat er kon worden gepingpongd. Mark had zijn inspiratie tijdens de pandemie van internet gehaald, waar hij talloze filmpjes zag van mensen die de lockdownverveling te lijf gingen met thuis gefabriceerde ‘pingpongtafels’. Je kan bijvoorbeeld een netje spannen over een plastic tuintafel. Of over een workmate. Maar je kan ook een snijplank gebruiken, of een schaakbord. Zelfs een omgekeerde ovenschaal kan een tafel zijn. 
En heb je helemaal niks, dan span je gewoon een netje over de grond. Of als je niet eens een netje hebt, dan gebruik je een stukje hardboard, kan allemaal. Tja, zo laagdrempelig is onze sport: heb je batjes en een balletje, dan heb je verder bijna niks nodig voor een flinke hoop lol. Als er maar een wil is, dan is er altijd wel een weg (tafel)!
Daan en Mark hadden 11 courts uitgezet en de deelnemers ingedeeld in koppels/tegenstanders met een vergelijkbare rating. Alle koppels kregen de opdracht om op alle courts twee games tegen elkaar te spelen, waarbij elke gewonnen game goed was voor één punt. In totaal waren er dus 22 punten te verdienen en degene die daar het dichtst bij in de buurt kwam zou een heuse wisseltrofee winnen. Jawel, ook het handicaptoernooi professionaliseert en beschikt tegenwoordig over een eigen bokaal! Of nou ja, het is meer een kleinood, een souvenir.
De koppels betraden het strijdperk met bat en bal, en met pen en papier. Want de score moest natuurlijk worden bijgehouden. Het voelde een beetje als een potje midgetgolf: snel je score noteren en op naar de volgende baan, je afvragend welke geinige hindernis daar weer lag te wachten. Hilarische rally’s volgden, dit was een fantastisch leuk toernooi! Nadat alle hindernissen waren genomen en voorzitter Jos in zijn afsluitende praatje de loftrompet had gestoken over de onnavolgbare wijze waarop Mark en Daan al jarenlang elke keer weer hun hoogste vorm van creativiteit ten toon spreiden, maakte Mark de uitslag bekend. En we weten inmiddels wat er in Rubens hoofd gebeurt wanneer er weer eens een wisseltrofee te winnen valt: die moet en zal op zijn schoorsteenmantel pronken. En zo geschiedde: met 16 punten was hij de onbetwiste winnaar. En na de trofee voor de clubkampioen (meerdere jaren) en die van de ladderkampioen (idem) mag hij nu ook het felbegeerde kleinood van het handicaptoernooi een jaar lang op zijn nachtkastje neerzetten.
Het was een geslaagde avond, vooral ook door de voortreffelijke catering. Naast de man drie consumptiebonnen die blijkbaar eveneens een jaar op de plank hadden gelegen (‘Handicaptoernooi 2021’) waren er overheerlijke verse hapjes van Peter: een luxe ingelegd eitje, een hartig omwikkeld augurkje, een uitstekend kaasje of een delicieus worstje, het ontbrak aan niets. Klapstuk van de avond waren Peters handgedraaide warme balletjes, beter dan die van de koningin. Heel veel dank aan Daan, Mark en Peter voor deze geweldige avond!
Helaas weer een jaar wachten tot het volgende handicaptoernooi, maar gelukkig hebben we de foto’s nog:
Super gaaf om te zien mannen, dat jullie het mooiste toernooi van het jaar voort gezet hebben trots op jullie 😂