Half december, het was weer zover: ons traditionele en vooral ludieke handicaptoernooi. Dit jaar met als ondertitel Het Blok. Die titel stond voor één groot blok van vier aan elkaar vastgemaakte tafels en netjes waaraan alle zestien deelnemers tegelijkertijd konden spelen: big fun!
Onder leiding van creatief brein Mark en supervisor Daan was de organisatie weer tot een mooie mix van lachen-gieren-brullen en toch ook wel tafeltenniscapaciteiten gekomen. Allereerst werden de deelnemers ingedeeld in twee teams: de ‘langen’ en de ‘kleintjes’. Deze teams streden tegen elkaar in spelen als ‘eighten’ (dus niet enkelen of dubbelen, maar eighten: acht tegen acht) waarbij degene die een fout maakt afvalt, diagonaal in het goede vak spelen (Mark had daar een term voor die ingewikkeld klonk), een soort kruising tussen stoelendans en rond de tafel (rond het blok dus) waarbij je moest hopen dat je bij een vak met veel punten stond als de tijd op was, acht enkelspelen tegelijkertijd op een halve tafel en nogmaals eighten, maar dan met een gourmetpannetje en zonder afvallers.
Momenten waarbij deelnemers elkaar stevig in de weg liepen en elkaar bijkans verwondden werden afgewisseld met scènes waarbij een bal precies tussen twee afwachtende spelers vloog, beide in de veronderstelling dat de ander ‘m wel zou nemen. Winners waren zeldzaam, al wist Rik er opvallend veel te produceren. Fouten waren er in overvloed, net als mazzelballen, zoals de keren dat de bal precies op een naad tussen twee tafels viel, of tegen de kundig door de organisatie gefabriceerde provisorische netposten kwam. Lachen natuurlijk. Maar de grootste lol was er als er weer eens een bal helemaal diagonaal van de uiterste tafel links naar de uiterste tafel rechts werd geslagen, vooral wanneer dit op reglementaire wijze gebeurde. Het vergde warempel strategisch denken om sommige spellen tot een goed einde te brengen.
De strategische spelen waarbij je echt iets moest kunnen speelden echter een ondergeschikte rol in de uitslag, want veruit de meeste punten vielen te verdienen in het ‘rond het blok-spel’. Typisch handicaptoernooi dus: totaal onvoorspelbaar. Het was Ton die een ongelooflijk aantal punten had verzameld, zo ongelooflijk veel dat men zich na afloop in de kantine hardop afvroeg of een dergelijk aantal theoretisch wel mogelijk was. Of Ton misschien niet hier en daar wat gesjoemeld had. Maar ja: wiskundige Ton kan als geen ander op onnavolgbare wijze uitleggen waarom iets is zoals het is, dus was hij de terechte en glorieuze winnaar van het toernooi, met Xavier en Stefan op de plaatsen twee en drie (of was het nou drie en twee) en met de poedelprijs voor Gerard, die toch altijd weer op de een of andere manier in de prijzen weet te vallen. Mooie prijzen overigens, beschikbaar gesteld door sponsor dbramante1928.
De anderen moesten het doen met de door de club verstrekte consumptiebonnen (wie slim was kocht er een extra dure consumptie van, kostte maar één bon) en met de hapjes, die weer van vertrouwde topkwaliteit waren, verzorgd door Peter (of was het nou Ans?). De bloemen die hij daarvoor in ontvangst nam lieten hun sporen/blaadjes na in de catacomben van de Orlando venue, hopelijk heeft hij zijn Ans nog een toonbaar bosje kunnen presenteren. Ook waren er uit handen van voorzitter Jos natuurlijk bloemen voor de organisatoren, Daan en Mark, die weer hun uiterste best hadden gedaan om een mooi programma aan te bieden. Zij hadden zelfs een vrije zondagmiddag opgeofferd om een generale repetitie in de zaal te houden, wat een clubliefde! Geweldig gedaan mannen, het was een prachtige avond in de week waarin onze mooie club 41 wordt!